چندی است که هستی غم پنهانیم ای درد
پنهــان شده ای در دل طوفانیــــم ای درد

چنــدی است که ازسـوزتودرسوزوگدازم
در بنــد وبــلای تو چوزندانیــــــم ای درد

عمری است که هستی سبب رنج وعذابم
تا چنـــد بـــرآنـی که بـرنجــانیـم ای درد؟

گه چنگ زنی بر همه اعـضــای وجودم
گاهی شـوی اسباب پریشـــانیــم ای درد

سرتا به قدم درتن وجان ریشــه دواندی
ترسم که شـوی باعث ویرانیـــم ای درد

آسوده نگشتم زتو یک لحــــظه در ایـام
دلخسته ازین بی سروسامانیــم ای درد

آن روز که تقـــد یـر نـوشتـــند بــــرآدم
دیدم که تویی نقش به پیشانیـــم ای درد